Ya geride bıraktıklarım incitiyor kalbimi,
Ya da geri getiremeyeceğim şeyler.
Bırakmışım kendimi yalnızlığın kollarına.
Ya karanlık alacak beni içine ya ben onu tutsak edeceğim.
Bilseydim bir gün bu kadar acı çekeceğimi,
Parçalardım beni tutsak eden sinemi.
Bilemezdim mutluluk kadar uzak bir şehirde,
Kalbimden hasret nağmeleri döküleceğini.
Beni anlamıyor şu koca şehir,
Çektiğim bu ıstırap ilk midir, nedir?
Dayanamıyorum artık yeter! Bitir,
Al beni deli gönül yâre götür.
Kıymet bilmezler savururken her güzelliği bir yana,
Bense mecnun olmuş mutluluk arıyorum.
Gelecek belki mutluluk acılar son bulacak biliyorum.
Ya bu satırlar hatırlatacak beni bana ya da maziydi deyip çekip gideceğim.
Kulüp Seyyah 